27 juli 2010
26 oktober 2009
Scheringa Museum voor Minimalisme opent deuren
Nadat eerder deze week het Scheringa Museum voor Magisch Realisme te Spanbroek praktisch haar gehele collectie af moest staan vanwege openstaande schulden, heeft de directie besloten zich voortaan volledig te richten op het Magisch Minimalisme.
“In deze ruimte ziet aan uw linkerzijde een witte muur. Aan uw rechterzijde ziet u een tweede, wítte muur. Het vierluik wordt afgemaakt met twee witte muren. Er spreekt een schrijnend nihilisme uit dat resoluut afrekent met het ongebreidelde hedonisme van de afgelopen tien jaren”, Aldus artistiek directeur Belia van der Giessen, tijdens een rondleiding aan de verzamelde pers.
Het museum bestaat sinds 1997; de collectie omvatte tot deze week meer dan 1.300 kunstwerken die de inmiddels failliete bankier Dirk Scheringa in de loop der jaren verzamelde. De realistische kunstwerken bleken een ware publiekstrekker.
De kunstliefhebbers lijken de drastische nieuwe weg die te Spanbroek wordt ingeslagen positief te ontvangen. Bezoeker Robert Sluijs bijvoorbeeld ziet de ommezwaai als een vooruitgang: “Kijk, dat magische realisme is natuurlijk leuk en knap gemaakt enzo, maar het laat weinig over aan de verbeelding. De nu tentoongestelde werken laten het denken over aan de toeschouwer, in plaats van een bevooroordeelde impressie te willen forceren. Dit stilleven bijvoorbeeld is als een open boek, het zet aan tot een eigen interpretatie.”
Eén ruimte kent de grootste toeloop. “Ja, dit is echt ons topstuk,” aldus een glunderende Van der Giessen, wijzend naar een lege muur van twintig bij vijf meter, aan beide zijden voorzien van een suppoost. ‘Who’s Afraid of White?’ is een uit Amerika ingevlogen meesterwerk dat een huiveringwekkende inkijk geeft in de spirituele en emotionele leegte die de consumptiemaatschappij achter heeft gelaten. “Vandaag hebben helaas al drie mensen geprobeerd het met een viltstift te beschadigen, waardoor we ons genoodzaakt hebben gezien latex en roller paraat te zetten.”
Gevraagd naar het gewelfde detail in de rechterbovenhoek van de hal wil de artistiek directeur slechts één ding kwijt. ‘Dat is het rookalarm.’
“In deze ruimte ziet aan uw linkerzijde een witte muur. Aan uw rechterzijde ziet u een tweede, wítte muur. Het vierluik wordt afgemaakt met twee witte muren. Er spreekt een schrijnend nihilisme uit dat resoluut afrekent met het ongebreidelde hedonisme van de afgelopen tien jaren”, Aldus artistiek directeur Belia van der Giessen, tijdens een rondleiding aan de verzamelde pers.
Het museum bestaat sinds 1997; de collectie omvatte tot deze week meer dan 1.300 kunstwerken die de inmiddels failliete bankier Dirk Scheringa in de loop der jaren verzamelde. De realistische kunstwerken bleken een ware publiekstrekker.
De kunstliefhebbers lijken de drastische nieuwe weg die te Spanbroek wordt ingeslagen positief te ontvangen. Bezoeker Robert Sluijs bijvoorbeeld ziet de ommezwaai als een vooruitgang: “Kijk, dat magische realisme is natuurlijk leuk en knap gemaakt enzo, maar het laat weinig over aan de verbeelding. De nu tentoongestelde werken laten het denken over aan de toeschouwer, in plaats van een bevooroordeelde impressie te willen forceren. Dit stilleven bijvoorbeeld is als een open boek, het zet aan tot een eigen interpretatie.”
Eén ruimte kent de grootste toeloop. “Ja, dit is echt ons topstuk,” aldus een glunderende Van der Giessen, wijzend naar een lege muur van twintig bij vijf meter, aan beide zijden voorzien van een suppoost. ‘Who’s Afraid of White?’ is een uit Amerika ingevlogen meesterwerk dat een huiveringwekkende inkijk geeft in de spirituele en emotionele leegte die de consumptiemaatschappij achter heeft gelaten. “Vandaag hebben helaas al drie mensen geprobeerd het met een viltstift te beschadigen, waardoor we ons genoodzaakt hebben gezien latex en roller paraat te zetten.”
Gevraagd naar het gewelfde detail in de rechterbovenhoek van de hal wil de artistiek directeur slechts één ding kwijt. ‘Dat is het rookalarm.’
04 januari 2009
Zusje Sonja Bakker komt met kookboek
'De Dikke van Anna' is eerste anorexiakookboek
Door Robert Banks | 4 januari 2009 | Binnenland Lifestyle / Entertainment
Na het immense verkoopsucces van dieetgoeroe Sonja Bakker komt nu ook haar jongere zus Anna met een boek voor mensen met gewichtsproblemen. In de Rode Hoed te Amsterdam nam Leontien van Moorsel tijdens een feestelijke bijeenkomst het eerste exemplaar in ontvangst.
“Mijn boek begint waar dat van mijn zus ophoudt,” zo vertelt Anna aan De Speld. “Tips en trucs voor meiden die nét ff die paar kilo’s extra kwijt willen en in dat doel te weinig steun ondervinden van hun omgeving. Maar wel op een verantwoorde manier!”
De recepten in het boek variëren van ‘Italiaanse Knolselderij met mineraalwaterdressing’ en ‘Grootmoeders rijstwafels met tafelzout’ tot ‘Peyote-cactus met ontbijtkoek’. “Van die laatste ga je niet alleen overvloedig poepen, het roept ook nog eens lekkere braakneigingen op”, gniffelt de trotse schrijfster, “dan hoeft het vingertje eens niet in de keel.”
Roxanne van Houten (17), huidige gewicht 43, streefgewicht 36, is een van de eerste kopers van het boek en nu al laaiend enthousiast: “Ik was meteen pro-Anna! Iedere keer dat ik mezelf in de spiegel zag voelde ik me moddervet en lelijk. Dit boek geeft me de kracht om net even dat beetje extra te geven, en het gevoel dat ik er niet alleen voorsta.”
En het is niet alleen afzien, zo wordt verzekerd. Eens in de week is er een SAA-dag. “Schijt Aan Anna-dag noemen we die,” aldus uitgever en zwager Koen Lenting,“daar kijken de meiden vaak de hele week naar uit. Hoef je lekker een dagje helemaal niets te eten!”
Niet iedereen is even blij met de nieuwe kookbijbel. Roxanne’s moeder Lydia heeft ook zo haar twijfels: “Natuurlijk snap ik dat mijn dochter wil voldoen aan het hedendaagse schoonheidsideaal, dat is niet meer dan logisch. Maar sinds ze aan het annabakkeren is geslagen wordt ze dunner en dunner, en is ze gestopt met menstrueren. Goedkoop ja, maar gezond?”
”Tsja, het zijn echte doorzetters deze meiden. Daar kan ik persoonlijk niets meer dan respect voor hebben,” zo werpt Anna tegen, om daar met een knipoog aan toe te voegen: ”Als je het als ouders echt te ver vindt gaan, kun je ze altijd nog zonder eten naar bed sturen. Dan leren ze het vanzelf wel af.”
http://www.speld.nl
Door Robert Banks | 4 januari 2009 | Binnenland Lifestyle / Entertainment
Na het immense verkoopsucces van dieetgoeroe Sonja Bakker komt nu ook haar jongere zus Anna met een boek voor mensen met gewichtsproblemen. In de Rode Hoed te Amsterdam nam Leontien van Moorsel tijdens een feestelijke bijeenkomst het eerste exemplaar in ontvangst.
“Mijn boek begint waar dat van mijn zus ophoudt,” zo vertelt Anna aan De Speld. “Tips en trucs voor meiden die nét ff die paar kilo’s extra kwijt willen en in dat doel te weinig steun ondervinden van hun omgeving. Maar wel op een verantwoorde manier!”
De recepten in het boek variëren van ‘Italiaanse Knolselderij met mineraalwaterdressing’ en ‘Grootmoeders rijstwafels met tafelzout’ tot ‘Peyote-cactus met ontbijtkoek’. “Van die laatste ga je niet alleen overvloedig poepen, het roept ook nog eens lekkere braakneigingen op”, gniffelt de trotse schrijfster, “dan hoeft het vingertje eens niet in de keel.”
Roxanne van Houten (17), huidige gewicht 43, streefgewicht 36, is een van de eerste kopers van het boek en nu al laaiend enthousiast: “Ik was meteen pro-Anna! Iedere keer dat ik mezelf in de spiegel zag voelde ik me moddervet en lelijk. Dit boek geeft me de kracht om net even dat beetje extra te geven, en het gevoel dat ik er niet alleen voorsta.”
En het is niet alleen afzien, zo wordt verzekerd. Eens in de week is er een SAA-dag. “Schijt Aan Anna-dag noemen we die,” aldus uitgever en zwager Koen Lenting,“daar kijken de meiden vaak de hele week naar uit. Hoef je lekker een dagje helemaal niets te eten!”
Niet iedereen is even blij met de nieuwe kookbijbel. Roxanne’s moeder Lydia heeft ook zo haar twijfels: “Natuurlijk snap ik dat mijn dochter wil voldoen aan het hedendaagse schoonheidsideaal, dat is niet meer dan logisch. Maar sinds ze aan het annabakkeren is geslagen wordt ze dunner en dunner, en is ze gestopt met menstrueren. Goedkoop ja, maar gezond?”
”Tsja, het zijn echte doorzetters deze meiden. Daar kan ik persoonlijk niets meer dan respect voor hebben,” zo werpt Anna tegen, om daar met een knipoog aan toe te voegen: ”Als je het als ouders echt te ver vindt gaan, kun je ze altijd nog zonder eten naar bed sturen. Dan leren ze het vanzelf wel af.”
http://www.speld.nl
30 oktober 2008
Nederlandse vrouw waarschuwt Obama
"Hij is hart-stik-ke donker"
Door Robert Banks | 30 oktober 2008 | Binnenland
Tiny de Waal (74) veert op uit haar stoel als ze haar ingeving beschrijft. ” Hop, zo ineens realiseerde ik het me. Als een donderslag bij heldere hemel. Ik heb meteen de telefoon gepakt.” De ontdekking die de huisvrouw uit Helvoirt (Noord-Brabant) deed zou wel eens grote repercussies kunnen hebben op de laatste week van de verkiezingscampagne, waarin John McCain en Barack Obama strijden om een plek in het Witte Huis.
Ze hoopt dan ook dat haar bevindingen de senator uit Illinois zo snel mogelijk bereiken. “In de krant las ik dat Obama flink voorligt in de peilingen. Ik zat een beetje te staren naar de poster die ik van hem aan de muur heb hangen toen het zich plotseling haarscherp aan me openbaarde,” ze buigt zich behoedzaam naar voren en lispelt: “Hij is hart-stik-ke donker.” Geschiedkundig problematisch, zo voegt Tiny op een samenzweerderig toontje toe: “Ik heb het nog eens nagekeken op mijn computer, maar onder de 43 presidenten die er sinds 1788 hebben gezeten is dat hoogst ongebruikelijk.”
Na enkele uren verwoed bellen kreeg Tiny een Democratische campagnemedewerker aan de lijn. “Mijn engels is niet zo denderend, maar van wat ik begreep beloofde een meisje dat ze de informatie zou doorgeven aan meneer Obama.”
http://www.speld.nl
Door Robert Banks | 30 oktober 2008 | Binnenland
Tiny de Waal (74) veert op uit haar stoel als ze haar ingeving beschrijft. ” Hop, zo ineens realiseerde ik het me. Als een donderslag bij heldere hemel. Ik heb meteen de telefoon gepakt.” De ontdekking die de huisvrouw uit Helvoirt (Noord-Brabant) deed zou wel eens grote repercussies kunnen hebben op de laatste week van de verkiezingscampagne, waarin John McCain en Barack Obama strijden om een plek in het Witte Huis.
Ze hoopt dan ook dat haar bevindingen de senator uit Illinois zo snel mogelijk bereiken. “In de krant las ik dat Obama flink voorligt in de peilingen. Ik zat een beetje te staren naar de poster die ik van hem aan de muur heb hangen toen het zich plotseling haarscherp aan me openbaarde,” ze buigt zich behoedzaam naar voren en lispelt: “Hij is hart-stik-ke donker.” Geschiedkundig problematisch, zo voegt Tiny op een samenzweerderig toontje toe: “Ik heb het nog eens nagekeken op mijn computer, maar onder de 43 presidenten die er sinds 1788 hebben gezeten is dat hoogst ongebruikelijk.”
Na enkele uren verwoed bellen kreeg Tiny een Democratische campagnemedewerker aan de lijn. “Mijn engels is niet zo denderend, maar van wat ik begreep beloofde een meisje dat ze de informatie zou doorgeven aan meneer Obama.”
http://www.speld.nl
10 oktober 2008
Kritiek op passieve houding Ariel Sharon
Comateuze toestand zaait tweespalt in Israëlische politiek
Door Robert Banks | 10 juni 2008 | Buitenland
JERUZALEM - Effie Eitam van de Israëlische Nationaal-Religieuze partij Mafdal heeft opgeroepen tot een meer proactieve houding van voormalig premier Ariel Sharon. Hij deed dit in een toespraak bij de jaarlijkse picknick van zijn partij aan het meer van Galilea.
“Het wordt tijd dat Sharon een einde maakt aan zijn voortdurende apathie,” zo oreert de conservatieve politicus vurig, voor een even enthousiast publiek. “Momenteel speelt hij slechts de voorstanders van een verdrag met de Palestijnen in de kaart, terwijl ware zionisten zoals wij er bekaaid afkomen.” Shlomo Steinbach, een zelfbenoemd ex-aanhanger van de voormalig generaal knikt instemmend. “Voor mij heeft ie afgedaan. In zijn vroege jaren was Ariel een echte havik die door het vuur ging voor het Joodse volk, momenteel echter blijft het akelig stil. Het is een gotspe.”
Bij de Meretz-Yachad, de sociaal-democratische partij die vooral bij jongeren erg in trek is, wordt de bedlegerigheid van de 80-jarige Sharon juist als positief ervaren. Knesset-lid Avshalom Vilan, gehuld in een Ariel Sharon is still alive! t-shirt, heeft louter lovende woorden: “Het is fantastisch om te zien hoe iemand, die wereldwijd te boek stond als agressor, op latere leeftijd alsnog het pacifisme vol overgave heeft omarmd. Daar past mij niets anders dan diep respect.”
Dat Sharon in een levensbedreigend coma ligt doet voor de aanhangers van Mafdal weinig af aan zijn verraad. Shlomo Steinbach: “Door zijn ogen gesloten te houden voor de misstanden in Israël geeft hij, bedoeld of onbedoeld, toch een soort signaal af van onverschilligheid. En dat kunnen we niet gebruiken.”
http://www.speld.nl
Door Robert Banks | 10 juni 2008 | Buitenland
JERUZALEM - Effie Eitam van de Israëlische Nationaal-Religieuze partij Mafdal heeft opgeroepen tot een meer proactieve houding van voormalig premier Ariel Sharon. Hij deed dit in een toespraak bij de jaarlijkse picknick van zijn partij aan het meer van Galilea.
“Het wordt tijd dat Sharon een einde maakt aan zijn voortdurende apathie,” zo oreert de conservatieve politicus vurig, voor een even enthousiast publiek. “Momenteel speelt hij slechts de voorstanders van een verdrag met de Palestijnen in de kaart, terwijl ware zionisten zoals wij er bekaaid afkomen.” Shlomo Steinbach, een zelfbenoemd ex-aanhanger van de voormalig generaal knikt instemmend. “Voor mij heeft ie afgedaan. In zijn vroege jaren was Ariel een echte havik die door het vuur ging voor het Joodse volk, momenteel echter blijft het akelig stil. Het is een gotspe.”
Bij de Meretz-Yachad, de sociaal-democratische partij die vooral bij jongeren erg in trek is, wordt de bedlegerigheid van de 80-jarige Sharon juist als positief ervaren. Knesset-lid Avshalom Vilan, gehuld in een Ariel Sharon is still alive! t-shirt, heeft louter lovende woorden: “Het is fantastisch om te zien hoe iemand, die wereldwijd te boek stond als agressor, op latere leeftijd alsnog het pacifisme vol overgave heeft omarmd. Daar past mij niets anders dan diep respect.”
Dat Sharon in een levensbedreigend coma ligt doet voor de aanhangers van Mafdal weinig af aan zijn verraad. Shlomo Steinbach: “Door zijn ogen gesloten te houden voor de misstanden in Israël geeft hij, bedoeld of onbedoeld, toch een soort signaal af van onverschilligheid. En dat kunnen we niet gebruiken.”
http://www.speld.nl
09 oktober 2008
Banksy in New York
Banksy heeft zijn werkterrein verplaatst. Naar Manhattan wel te verstaan:
http://www.woostercollective.com/2008/10/the_village_pet_store_and_charchoal_gril.html
http://www.woostercollective.com/2008/10/the_village_pet_store_and_charchoal_gril.html
20 juli 2008
Populariteit Ugandese vleermuisgrotten gekelderd
Vakantiebestemming Zakt Uit Reis-Top 10
Door Robert Banks | 20 juli 2008 | Buitenland Lifestyle / Entertainment
UTRECHT – Sinds een Nederlandse toeriste is overleden aan de gevolgen van een bezoek aan een vleermuisgrot in Uganda is de bezienswaardigheid ernstig in populariteit gedaald, zo meldt reisorganisatie ANVR.
Het was goed schrikken voor de vier gezinsleden van familie De Jager uit Purmerend, toen zij hoorden dat een vrouw in het academisch ziekenhuis te Leiden was bezweken aan de gevolgen van het Marburgvirus. Vooral zoon Jeffrey wilde al jaren naar de toeristische trekpleister. “Het leek ons leuk met de kinderen naar de grotten daar in Uganda te gaan,” aldus vader Hein, “daar zien we nu toch maar vanaf.”
Woordvoerder Mirjam Dresmé van reisorganisatie ANVR bevestigt dat het aantal boekingen naar vleermuisgrotten in Uganda sterk is teruggelopen. “Normaal loopt het, zeker in de deze tijd van het jaar, storm in die richting. Nu blijft het angstvallig stil, en is de locatie zelfs weggezakt uit de vakantie-top 10, nog achter de all-in arrangementen in Oost-Timor.”
Inmiddels begint ook de Nederlandse middenstand de nadelen te ondervinden van de negatieve berichtgeving. Batcave Weddings, een bureau in Amsterdam Zuidoost dat zich heeft gespecialiseerd in bruiloften in de spelonken in het Maramagambowoud, ziet de zaken somber in. “Je ziet plotseling dat mensen bang zijn tijdens de ceremonie gebeten te worden, of beniesd. Jammer, want de romantiek van trouwen in een Ugandese vleermuisgrot is onovertroffen. Heel knus.”
Gelukkig, zo verzekert de ANVR, zijn er voor mensen die de Ugandese vleermuisgrotten voorlopig liever links laten liggen voldoende alternatieven:”Er zijn genoeg last minutes naar Alanya, Chersonissos, de Algarven, noem maar op. En nog een stukje goedkoper om te komen ook!”
En de gezinsleden van familie De Jager? Die weten het zo net nog niet. “Als Uganda als reisdoel wegvalt, wat blijft er dan nog helemaal over?” verzucht moeder Hannie. “Wordt het toch weer de camping in Knokke, zoals de afgelopen vijftien jaar.”
http://www.speld.nl
Door Robert Banks | 20 juli 2008 | Buitenland Lifestyle / Entertainment
UTRECHT – Sinds een Nederlandse toeriste is overleden aan de gevolgen van een bezoek aan een vleermuisgrot in Uganda is de bezienswaardigheid ernstig in populariteit gedaald, zo meldt reisorganisatie ANVR.
Het was goed schrikken voor de vier gezinsleden van familie De Jager uit Purmerend, toen zij hoorden dat een vrouw in het academisch ziekenhuis te Leiden was bezweken aan de gevolgen van het Marburgvirus. Vooral zoon Jeffrey wilde al jaren naar de toeristische trekpleister. “Het leek ons leuk met de kinderen naar de grotten daar in Uganda te gaan,” aldus vader Hein, “daar zien we nu toch maar vanaf.”
Woordvoerder Mirjam Dresmé van reisorganisatie ANVR bevestigt dat het aantal boekingen naar vleermuisgrotten in Uganda sterk is teruggelopen. “Normaal loopt het, zeker in de deze tijd van het jaar, storm in die richting. Nu blijft het angstvallig stil, en is de locatie zelfs weggezakt uit de vakantie-top 10, nog achter de all-in arrangementen in Oost-Timor.”
Inmiddels begint ook de Nederlandse middenstand de nadelen te ondervinden van de negatieve berichtgeving. Batcave Weddings, een bureau in Amsterdam Zuidoost dat zich heeft gespecialiseerd in bruiloften in de spelonken in het Maramagambowoud, ziet de zaken somber in. “Je ziet plotseling dat mensen bang zijn tijdens de ceremonie gebeten te worden, of beniesd. Jammer, want de romantiek van trouwen in een Ugandese vleermuisgrot is onovertroffen. Heel knus.”
Gelukkig, zo verzekert de ANVR, zijn er voor mensen die de Ugandese vleermuisgrotten voorlopig liever links laten liggen voldoende alternatieven:”Er zijn genoeg last minutes naar Alanya, Chersonissos, de Algarven, noem maar op. En nog een stukje goedkoper om te komen ook!”
En de gezinsleden van familie De Jager? Die weten het zo net nog niet. “Als Uganda als reisdoel wegvalt, wat blijft er dan nog helemaal over?” verzucht moeder Hannie. “Wordt het toch weer de camping in Knokke, zoals de afgelopen vijftien jaar.”
http://www.speld.nl
11 februari 2008
Katja Schuurman roept op tot boycot Colombiaanse coke
"Bewust leven is bewust snuiven"
Door Robert Banks | 11 februari 2008 | Binnenland Lifestyle / Entertainment
AMSTERDAM - Een collectief van meer dan 50 prominente Nederlanders, onder leiding van Katja Schuurman, heeft vandaag opgeroepen tot een algehele boycot van Colombiaanse cocaïne. Dit gebeurde in een paginagrote advertentie in De Volkskrant.
“Wij willen, kunnen en zullen niet langer machteloos toekijken en ons hoofd afwenden. Wij halen onze neus niet langer op voor het leed dat FARC veroorzaakt! Het is tijd voor actie, NU!”, zo valt in het pamflet te lezen. De linkse opstandelingen, door de Verenigde Staten en de Europese Unie bestempeld als terroristische organisatie, bekostigen hun strijd met de Colombiaanse regering vooral door de handel in cocaïne.
Schuurman besloot over te gaan tot haar initiatief na het zien van beelden van een ernstig vermoeide en vermagerde Ingrid Betancourt. De Colombiaanse politica werd tijdens de presidentiële verkiezingscampagne in 2002 ontvoerd door FARC en zit sindsdien onder erbarmelijke omstandigheden gevangen in de jungle. ” In Try Before You Die”, zo zegt Schuurman in een interview met De Speld, “heb ik dingen gedaan die fysiek en psychisch ook niet makkelijk waren. Maar dit is gewoon niet leuk meer.”
In het bonte gezelschap van ondertekenaars zijn naast televisiebekendheden als Winston Gerschtanowitz, Linda de Mol en het gehele presentatorengilde van BNN, ook advocaten, politici en sporters ruim vertegenwoordigd. “Wij zijn wel de laatsten om te beweren dat in onze hectische levens een hulplijntje op zijn tijd geen bittere noodzaak is,” zo onderbouwen zangers Nick en Simon hun steun, “maar we kunnen onszelf niet blijven voorhouden dat aan onze neuzen geen bloed kleeft.”
Het is Schuurman vooral te doen om een bewustmakingsproces: “Denk de volgende keer dat je aan de nak gaat eerst goed na. Kijk eens goed naar jezelf in die spiegel die voor je op tafel ligt en sta stil bij het leed dat het FARC aanricht, met geld van de Europese jetset”, zo zegt de presentatrice zichtbaar geëmotioneerd. “Spreek je dealer, de volgende keer dat hij voorrijdt, aan op zijn ethisch besef. Vraag hem zijn coke, crack, snow, smack, C, sos, yayo of snats voortaan niet uit Bogota, maar bijvoorbeeld Guatemala, Peru of Bolivia te importeren, waar het geld tenminste wél goed wordt besteed”.
In een reactie laat Minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin) weten verrukt te zijn over het initiatief. “Laat de maatschappelijke betrokkenheid van deze groep een voorbeeld zijn voor alle Nederlandse jongeren. Ik hoop dat massaal aan deze oproep gehoor wordt gegeven.”
http://www.speld.nl
Door Robert Banks | 11 februari 2008 | Binnenland Lifestyle / Entertainment
AMSTERDAM - Een collectief van meer dan 50 prominente Nederlanders, onder leiding van Katja Schuurman, heeft vandaag opgeroepen tot een algehele boycot van Colombiaanse cocaïne. Dit gebeurde in een paginagrote advertentie in De Volkskrant.
“Wij willen, kunnen en zullen niet langer machteloos toekijken en ons hoofd afwenden. Wij halen onze neus niet langer op voor het leed dat FARC veroorzaakt! Het is tijd voor actie, NU!”, zo valt in het pamflet te lezen. De linkse opstandelingen, door de Verenigde Staten en de Europese Unie bestempeld als terroristische organisatie, bekostigen hun strijd met de Colombiaanse regering vooral door de handel in cocaïne.
Schuurman besloot over te gaan tot haar initiatief na het zien van beelden van een ernstig vermoeide en vermagerde Ingrid Betancourt. De Colombiaanse politica werd tijdens de presidentiële verkiezingscampagne in 2002 ontvoerd door FARC en zit sindsdien onder erbarmelijke omstandigheden gevangen in de jungle. ” In Try Before You Die”, zo zegt Schuurman in een interview met De Speld, “heb ik dingen gedaan die fysiek en psychisch ook niet makkelijk waren. Maar dit is gewoon niet leuk meer.”
In het bonte gezelschap van ondertekenaars zijn naast televisiebekendheden als Winston Gerschtanowitz, Linda de Mol en het gehele presentatorengilde van BNN, ook advocaten, politici en sporters ruim vertegenwoordigd. “Wij zijn wel de laatsten om te beweren dat in onze hectische levens een hulplijntje op zijn tijd geen bittere noodzaak is,” zo onderbouwen zangers Nick en Simon hun steun, “maar we kunnen onszelf niet blijven voorhouden dat aan onze neuzen geen bloed kleeft.”
Het is Schuurman vooral te doen om een bewustmakingsproces: “Denk de volgende keer dat je aan de nak gaat eerst goed na. Kijk eens goed naar jezelf in die spiegel die voor je op tafel ligt en sta stil bij het leed dat het FARC aanricht, met geld van de Europese jetset”, zo zegt de presentatrice zichtbaar geëmotioneerd. “Spreek je dealer, de volgende keer dat hij voorrijdt, aan op zijn ethisch besef. Vraag hem zijn coke, crack, snow, smack, C, sos, yayo of snats voortaan niet uit Bogota, maar bijvoorbeeld Guatemala, Peru of Bolivia te importeren, waar het geld tenminste wél goed wordt besteed”.
In een reactie laat Minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin) weten verrukt te zijn over het initiatief. “Laat de maatschappelijke betrokkenheid van deze groep een voorbeeld zijn voor alle Nederlandse jongeren. Ik hoop dat massaal aan deze oproep gehoor wordt gegeven.”
http://www.speld.nl
05 april 2007
The Shins | Wincing The Night Away
21 maart 2007
Herken uw collega's
Ook dit filmpje vond zijn weg naar de Dumpert van GeenStijl. En tsja, laten we eerlijk zijn, da's toch eigenlijk echte de enige manier om een beetje bezoek te genereren...
Mijn oude docent Ronald van Raak (SP) en medestudent Tofik Dibi (GroenLinks) zitten er ook in!
Mijn oude docent Ronald van Raak (SP) en medestudent Tofik Dibi (GroenLinks) zitten er ook in!
Kotsende Studenten
Bij de SSRA hielden ze in januari 2007 een bierdrinkwedstrijd. Twee elftallen bestreden elkaar tot kotsens aan toe. De regels waren simpel; werk dertig liter bier zo snel mogelijk door je systeem. Of het er daarna weer uitkomt, dat maakt niet uit...
Dit filmpje kwam overigens ook op GeenStijl, alwaar het op de Dumpert maarliefst 60.000 keer bekeken is. Samen met de hits op Campus.tv (Nummer 1!) is dat dus dik over de 100.000 bezoekers, hell yeah!
Dit filmpje kwam overigens ook op GeenStijl, alwaar het op de Dumpert maarliefst 60.000 keer bekeken is. Samen met de hits op Campus.tv (Nummer 1!) is dat dus dik over de 100.000 bezoekers, hell yeah!
18 maart 2007
20 november 2006
MyCreativity - Opening Night Screenings
Some visitors of MyCreativity’s opening night might have been a bit surprised when they found out where it took place. The contrast between the friendly squat named Chequepoint at Damrak 16 and the overly capitalist surroundings could hardly have been bigger. The fact that the building used to be a bank might compensate for that.
As the rain came pouring down all different kinds of people, students, academics, professionals, artists and squatters, started mingling upstairs in a gezellige atmosphere entertained by a DJ and free drinks.
The screenings started off with Imbattibili, a 2006 short by Chainworkers showing a report of a protest for better social security held in Milan in 2005. Several demonstrators are asked how they cope with their poverty due to the harsh system in Berlusconi’s Italy suffering from an economic depression. These questions are asked not in a conventional way though, but rather in an inspiring manner; “if you’re able to manage having a decent life under these circumstances”, the protestors are told, “you can’t be less than a superhero!”.
This new context brings a smile to everybody’s face every time, and it gets even more funny when a little cape is given for the superheroes to fly away, making the image complete. You must give some credit to the filmmakers for giving these people some self-respect again, considering the bad social-economic position they’re in.
The second screening, Talent Community: IO Design Office, is also a short report from Lars Nilsson on a system in Sweden in which freelancers get together in a company to benefit from each others creativity, a common brand name and a network, but to avoid the classical hierarchical system of a company. Lars has a quite unconventional way of filming and editing which gives the film a bit of a amateurist feel. But of course I might just be mistaking Swedish dogma-style documentary making with incompetence.
The story is very inspiring though. Who likes to work for a boss anyway? Isn’t this system, which became popular during the industrial revolution, a bit out of date? People tend to work harder if they know they’re solely responsible for their own income, and don’t have somebody else telling them what to do. Still though, they might need the social surroundings offered by a company and the (creative) input of fellow people to get inspiration over a cup of coffee or a game of table tennis. Next to this the collective has one brand name and an extended network which creates better opportunities for everyone involved. This system of a collective of individual CEO’s might turn out to be a good option for the future of the creative industries (in Western Europe anyway).
The last screening, On Blood and Wings, is according to the official description
Blatantly anti-capitalist and pro-communist this movie might have fitted in the squat where it was showed, but could hardly be taken serious. The voiceover made the story feel like a production sponsored by Stalin himself. Comparing capitalism with vicious vampires craving for blood is a funny metaphor, and I hope that was all it was; a joke. The idea behind it is interesting, but the way the voice over mentions the “war between capitalism and the Multitude” made me laugh out loud.
On Blood and Wings is available as a MP4 (80MB) download
As the rain came pouring down all different kinds of people, students, academics, professionals, artists and squatters, started mingling upstairs in a gezellige atmosphere entertained by a DJ and free drinks.
The screenings started off with Imbattibili, a 2006 short by Chainworkers showing a report of a protest for better social security held in Milan in 2005. Several demonstrators are asked how they cope with their poverty due to the harsh system in Berlusconi’s Italy suffering from an economic depression. These questions are asked not in a conventional way though, but rather in an inspiring manner; “if you’re able to manage having a decent life under these circumstances”, the protestors are told, “you can’t be less than a superhero!”.
This new context brings a smile to everybody’s face every time, and it gets even more funny when a little cape is given for the superheroes to fly away, making the image complete. You must give some credit to the filmmakers for giving these people some self-respect again, considering the bad social-economic position they’re in.
The second screening, Talent Community: IO Design Office, is also a short report from Lars Nilsson on a system in Sweden in which freelancers get together in a company to benefit from each others creativity, a common brand name and a network, but to avoid the classical hierarchical system of a company. Lars has a quite unconventional way of filming and editing which gives the film a bit of a amateurist feel. But of course I might just be mistaking Swedish dogma-style documentary making with incompetence.
The story is very inspiring though. Who likes to work for a boss anyway? Isn’t this system, which became popular during the industrial revolution, a bit out of date? People tend to work harder if they know they’re solely responsible for their own income, and don’t have somebody else telling them what to do. Still though, they might need the social surroundings offered by a company and the (creative) input of fellow people to get inspiration over a cup of coffee or a game of table tennis. Next to this the collective has one brand name and an extended network which creates better opportunities for everyone involved. This system of a collective of individual CEO’s might turn out to be a good option for the future of the creative industries (in Western Europe anyway).
The last screening, On Blood and Wings, is according to the official description
about the multitude battling capitalism. Giving a vampire twist to
Marx in unveiling the crucial mechanism of capitalism (”to make more and more
blood out of blood”), it shows the problems of the Multitude fighting the
vampires to conquer capitalism towards a free and just society. The video is put
together from found footage out of a dozen different vampire movies. A voice
over reads the political text. The video is published under the GNU public
license.
Blatantly anti-capitalist and pro-communist this movie might have fitted in the squat where it was showed, but could hardly be taken serious. The voiceover made the story feel like a production sponsored by Stalin himself. Comparing capitalism with vicious vampires craving for blood is a funny metaphor, and I hope that was all it was; a joke. The idea behind it is interesting, but the way the voice over mentions the “war between capitalism and the Multitude” made me laugh out loud.
On Blood and Wings is available as a MP4 (80MB) download
10 november 2006
Joe Trippi - The Revolution Will Not Be Televised - Book Review
Joe Trippi seems like a cool, idealist guy who is very fanatic for the good cause, in this case the democratic party and issues like healthcare and poverty. His growing up and getting into politics reads like a novel; you almost start feeling the same as Trippi during all his ups and downs. Miserabely failed campaigns, opportunistic candidates, personal problems,nothing is left unspoken.Trippi is a experienced campaigner and so there are a lot of things to be learned from this book. The way it handles new technologies though might turn out to be a bit too optimistic.
Trippi tells how the Howard Dean for President campaign got involved in using the internet as a means of getting popular around the country. After initial distrust by the candidate himself and his staff a cooperation with the website MeetUp.com turns out to be such a enormous succes that Trippi gets a carte blanche. They start a blog and organize meetings for Meetup.com-members all over the country. At the end of the year a larger sum of money has been donated to Howard Dean than to any democratic candidate in history.
The book is very interesting to read, but maybe for the wrong reasons. The look-behind-the-scenes is amazing. At one point Trippi tells the story of a candidate who makes a pro-choice ad, and then decides he might as well make a pro-life ad as well; the filmequipment is paid for anyway! Secondly, the story of a candidate getting more and more popular, breaking records, and then finally making a fool of himself in front of millions of people reads like a boys book. The messian messages of democracy coming back, people getting involved again and the old elite getting blown away sounds, only two years later, a bit old fashioned though.
The problem with Trippi’s look on the developments in the Dean campaign might be that he was too close, and got too caught up in the enthousiasm of everything that now he thinks we’re at the dawn of a revolution.The revolution will not be televised, but we’ll sure ass hell be able to see it on
YouTube…
Trippi tells how the Howard Dean for President campaign got involved in using the internet as a means of getting popular around the country. After initial distrust by the candidate himself and his staff a cooperation with the website MeetUp.com turns out to be such a enormous succes that Trippi gets a carte blanche. They start a blog and organize meetings for Meetup.com-members all over the country. At the end of the year a larger sum of money has been donated to Howard Dean than to any democratic candidate in history.
The book is very interesting to read, but maybe for the wrong reasons. The look-behind-the-scenes is amazing. At one point Trippi tells the story of a candidate who makes a pro-choice ad, and then decides he might as well make a pro-life ad as well; the filmequipment is paid for anyway! Secondly, the story of a candidate getting more and more popular, breaking records, and then finally making a fool of himself in front of millions of people reads like a boys book. The messian messages of democracy coming back, people getting involved again and the old elite getting blown away sounds, only two years later, a bit old fashioned though.
The problem with Trippi’s look on the developments in the Dean campaign might be that he was too close, and got too caught up in the enthousiasm of everything that now he thinks we’re at the dawn of a revolution.The revolution will not be televised, but we’ll sure ass hell be able to see it on
YouTube…
Abonneren op:
Posts (Atom)