26 oktober 2009

Scheringa Museum voor Minimalisme opent deuren

Nadat eerder deze week het Scheringa Museum voor Magisch Realisme te Spanbroek praktisch haar gehele collectie af moest staan vanwege openstaande schulden, heeft de directie besloten zich voortaan volledig te richten op het Magisch Minimalisme.

“In deze ruimte ziet aan uw linkerzijde een witte muur. Aan uw rechterzijde ziet u een tweede, wítte muur. Het vierluik wordt afgemaakt met twee witte muren. Er spreekt een schrijnend nihilisme uit dat resoluut afrekent met het ongebreidelde hedonisme van de afgelopen tien jaren”, Aldus artistiek directeur Belia van der Giessen, tijdens een rondleiding aan de verzamelde pers.

Het museum bestaat sinds 1997; de collectie omvatte tot deze week meer dan 1.300 kunstwerken die de inmiddels failliete bankier Dirk Scheringa in de loop der jaren verzamelde. De realistische kunstwerken bleken een ware publiekstrekker.

De kunstliefhebbers lijken de drastische nieuwe weg die te Spanbroek wordt ingeslagen positief te ontvangen. Bezoeker Robert Sluijs bijvoorbeeld ziet de ommezwaai als een vooruitgang: “Kijk, dat magische realisme is natuurlijk leuk en knap gemaakt enzo, maar het laat weinig over aan de verbeelding. De nu tentoongestelde werken laten het denken over aan de toeschouwer, in plaats van een bevooroordeelde impressie te willen forceren. Dit stilleven bijvoorbeeld is als een open boek, het zet aan tot een eigen interpretatie.”

Eén ruimte kent de grootste toeloop. “Ja, dit is echt ons topstuk,” aldus een glunderende Van der Giessen, wijzend naar een lege muur van twintig bij vijf meter, aan beide zijden voorzien van een suppoost. ‘Who’s Afraid of White?’ is een uit Amerika ingevlogen meesterwerk dat een huiveringwekkende inkijk geeft in de spirituele en emotionele leegte die de consumptiemaatschappij achter heeft gelaten. “Vandaag hebben helaas al drie mensen geprobeerd het met een viltstift te beschadigen, waardoor we ons genoodzaakt hebben gezien latex en roller paraat te zetten.”

Gevraagd naar het gewelfde detail in de rechterbovenhoek van de hal wil de artistiek directeur slechts één ding kwijt. ‘Dat is het rookalarm.’

04 januari 2009

Zusje Sonja Bakker komt met kookboek

'De Dikke van Anna' is eerste anorexiakookboek

Door Robert Banks | 4 januari 2009 | Binnenland Lifestyle / Entertainment

Na het immense verkoopsucces van dieetgoeroe Sonja Bakker komt nu ook haar jongere zus Anna met een boek voor mensen met gewichtsproblemen. In de Rode Hoed te Amsterdam nam Leontien van Moorsel tijdens een feestelijke bijeenkomst het eerste exemplaar in ontvangst.

“Mijn boek begint waar dat van mijn zus ophoudt,” zo vertelt Anna aan De Speld. “Tips en trucs voor meiden die nét ff die paar kilo’s extra kwijt willen en in dat doel te weinig steun ondervinden van hun omgeving. Maar wel op een verantwoorde manier!”

De recepten in het boek variëren van ‘Italiaanse Knolselderij met mineraalwaterdressing’ en ‘Grootmoeders rijstwafels met tafelzout’ tot ‘Peyote-cactus met ontbijtkoek’. “Van die laatste ga je niet alleen overvloedig poepen, het roept ook nog eens lekkere braakneigingen op”, gniffelt de trotse schrijfster, “dan hoeft het vingertje eens niet in de keel.”

Roxanne van Houten (17), huidige gewicht 43, streefgewicht 36, is een van de eerste kopers van het boek en nu al laaiend enthousiast: “Ik was meteen pro-Anna! Iedere keer dat ik mezelf in de spiegel zag voelde ik me moddervet en lelijk. Dit boek geeft me de kracht om net even dat beetje extra te geven, en het gevoel dat ik er niet alleen voorsta.”

En het is niet alleen afzien, zo wordt verzekerd. Eens in de week is er een SAA-dag. “Schijt Aan Anna-dag noemen we die,” aldus uitgever en zwager Koen Lenting,“daar kijken de meiden vaak de hele week naar uit. Hoef je lekker een dagje helemaal niets te eten!”

Niet iedereen is even blij met de nieuwe kookbijbel. Roxanne’s moeder Lydia heeft ook zo haar twijfels: “Natuurlijk snap ik dat mijn dochter wil voldoen aan het hedendaagse schoonheidsideaal, dat is niet meer dan logisch. Maar sinds ze aan het annabakkeren is geslagen wordt ze dunner en dunner, en is ze gestopt met menstrueren. Goedkoop ja, maar gezond?”

”Tsja, het zijn echte doorzetters deze meiden. Daar kan ik persoonlijk niets meer dan respect voor hebben,” zo werpt Anna tegen, om daar met een knipoog aan toe te voegen: ”Als je het als ouders echt te ver vindt gaan, kun je ze altijd nog zonder eten naar bed sturen. Dan leren ze het vanzelf wel af.”

http://www.speld.nl